رفتار با شوهري كه دست بزن دارد

هميشه ديده مي شود كه برخي از مردان به دلايل مختلف باعث ايجاد خشونت خانگي مي شوند و زنان خود را به صورت جسماني يا رواني آزار مي دهند. در اين مقاله به بررسي دلايل و راه هاي درمان اين مشكل رسيدگي مي شود.

كتك خوردن زن توسط مرد هيچ توجيه منطقي ندارد، با اين حال بسياري از مرداني كه دست بزن دارند معتقدند كه علت اينكه همسرشان را كتك مي زنند مواردي از  قبيل موارد زير مي باشد. است:

• تقصير خودش بود
• روي اعصابم راه مي رود
• دست خودم نيست
• من دوستش دارم ولي چون طبق خواسته ام رفتار نمي كند مجبورم او را كتك بزنم
• و موارد ديگر

واقعيت اين است كه افراد هميشه براي رفتارهاي درست و غلط خود توجيه هايي دارند كه از نظر خودشان منطقي است، ولي وقتي از بيرون به اين توجيهات نگاه مي كنيم و به آن ها گوش فرا مي دهيم متوجه بي منطق بودن آن ها مي شويم.

دست بزن داشتن مرد نوعي، خشونت خانگي مرد نسبت به زن محسوب مي شود.

در مورد كتك خوردن زن، حتي اگر زن مقصر ايجاد دعوا و تنش باشد بازهم مرد حق اين را ندارد كه قدرت بازوي خود را به رخ زن بكشد و زن را كتك بزند، چون اين نوعي دفاع از حقوق خود به روشي غلط و ناجوانمردانه مي باشد.

اما واقعيت اين است كه در اكثر اوقات مرداني كه دست بزن دارند، تحت هر شرايطي و با كوچكترين تنشي شروع به كتك زدن همسر خود مي كنند و هميشه حق را به خود مي دهند.

در اين شرايط، قطعا زن، به مرور درمانده مي شود و خود را موجودي ضعيف مي داند كه در معرض ظلم مردي بي رحم قرار گرفته است.

حال واقعا در اين شرايط بايد چه كرد؟

آيا بايد اين وضعيت را تحمل كرد؟ آيا بايد براي تغيير اين شرايط تلاش كرد؟ يا اينكه تنها راه، طلاق و جدايي از چنين مردي است؟

بديهي است كه حفظ سلامت و آرامش روان در زندگي مشترك از هر امري واجب تر است. بسياري از خانم ها ترجيح مي دهند كه زير بار مشت و لگد همسر خود باقي بمانند و اين وضعيت را تحمل كنند، تنها به اين دليل كه صاحب فرزند هستند، اين افراد چنين تفكري دارند كه من به عنوان يك مادر بايد هر سختي و شرايطي را تحمل كنم و از فرزندم مراقبت كنم و اگر فرزند خود را رها كنم مادر خوبي نيستم و به بچه ام آسيب مي زنم. 

اما خوب است بدانيد كه فرزنداني كه كتك خوردن مادر خود را مي بينند در بزرگسالي به انواع مشكلات رواني از جمله اضطراب و افسردگي، اختلالات شخصيت و غيره مبتلا مي شوند.

همچنين اين كودكان، اين شيوه رفتاري را از پدر و مادر خود مي آموزند. به طوري كه پسر بچه ها وقتي كه بزرگ شوند و ازدواج كنند، طبق الگو برداري از پدرشان، همسر خود را كتك مي زنند و دختران نيز اگر ازدواج كنند و در معرض خشونت خانگي قرار بگيرند تصور مي كنند كه بايد مانند مادرشان هر وضعيتي را تحمل كنند و حقشان در زندگي اين است كتك بخورند.

به علاوه، مادري كه در چنين شرايطي به سر مي برد، قطعا از نظر رواني در شرايط مطلوبي نخواهد بود و همين امر سبب مي شود كه نتواند رفتاري توام با آرامش با فرزند خود داشته باشد و به درستي نياز هاي او را رفع كند، چه بسا خشم فروخورده خود را بر سر فرزندش خالي كند و در زمان عصبانيت فرزندش را كتك بزند، كه اين امر به مراتب آسيب هاي بيشتري به كودك وارد مي كند.

بنابراين در چنين شرايطي بايد واقعا تمام شرايط را سنجيد و به اين فكر كرد كه درست ترين كار چه چيزي است.

البته كه بهترين كار اين است كه در ابتدا ترجيحمان، حفظ زندگي مان باشد و با بروز هر مشكلي به سرعت نااميد نشويم و زندگي مشترك، همسر و فرزندمان را رها نكنيم.

درست ترين رفتار با مردي كه دست بزن دارد چيست؟

در ابتدا بايد به علت اين مسئله پي برد و ديد كه آيا همسرمان از رفتار خودش ابراز پشيماني مي كند يا خير؟

آيا معتقد است كه واقعا دلش نمي خواهد چنين رفتاري داشته باشد ولي نمي تواند خودش را كنترل كند و يا اينكه به صورت حق به جانب رفتار مي كند و از رفتاري كه بروز مي دهد به هيچ عنوان ابراز پشيماني نمي كند!

بديهي است كه احتمال تغيير و اصلاح مردي كه از رفتارش ابراز پشيماني مي كند بسيار بيشتر از مردي است كه به هيچ عنوان حاضر به پذيرش اشتباه خود نيست.

اگر با همسري مواجه هستيم كه تحريك پذير، پرخاشگر و عصبي است و در پي تحريك پذيري خود شروع به كتك زدن مي كند ولي در ادامه ابراز پشيماني و عذر خواهي مي كند مي توانيم اميد داشته باشيم كه در صورت پذيرش اشتباه و تمايل به تغيير و شروع روند درماني مي تواند تغيير كند.

ولي اگر همسري داريم كه در عين حال كه ما را كتك مي زند، از كار خود لذت مي برد و به هيچ عنوان ابراز پشيماني نمي كند و حاضر به دريافت هيچ نوع خدمات روانشناختي و طي كردن مسير درماني نيست، بهتر است هر چه سريعتر به فكر نجات خود باشيم و به سرعت مراحل جدايي خود را طي كنيم.

• دلايل دست بزن داشتن مرد

تحريك پذيري و دست بزن داشتن مرد دلايل مختلفي دارد كه با توجه به اين دلايل مي توان به اصلاح يا عدم اصلاح آن پي برد:

• الگو برداري از والدين

همانطور كه پيش تر اشاره كرديم، كودكاني كه خشونت خانگي را مشاهده مي كنند، جدا از اينكه در معرض خطر انواع آسيب ها و اختلالات روانشناختي هستند اين رفتار را از پدران خود الگو مي گيرند. 

پسر بچه اي كه مدام در در دوران كودكي خود رفتار پرخاشگرانه پدرش را مشاهده كرده و شاهد كتك خوردن مادر توسط پدرش بوده است، در دوران بزرگسالي و در زمان زندگي مشترك تصورش اين است كه تنها راه حل مشكلات و اختلافات، كتك زدن همسر و اعمال قدرت نسبت به او مي باشد. چنين افرادي چون صبوري و تحمل مادر خود را در آن شرايط مشاهده كرده اند معتقدند كه همسرشان نيز حق هيچگونه اعتراضي ندارد و موظف است كه چنين شرايطي را تحمل كند و به زندگي مشترك خود ادامه دهد. 

متاسفانه اين افراد با توجه به تفكري كه دارند، به هيچ عنوان حاضر به تغيير و پذيرش اشتباه خود نيستند و معتقدند كه شيوه درست اداره زندگي و حل مشكلات همين است. بنابراين تغيير اين افراد تقريبا غير ممكن است مگر اينكه خودشان احساس نياز به درمان كنند.

• ژنتيك

همه ما مي دانيم كه ژنتيك نقش پررنگي در بسياري از خصوصيات ما دارد، برخي از مردان با توجه به ژني كه از خاندان خود به ارث برده اند ميزان تستوسترون بالايي در بدن خود دارند (تستوسترون هورموني مردانه است كه ميزان بيش از حد معمول آن مي تواند رفتار پرخاشگري را افزايش دهد).

چنين مرداني متوجه تحريك پذيري خود هستند و حتي ممكن است از اين شرايط رنج ببرند. اگر كه تنها علت بروز رفتارهاي پرخاشگرانه، ژنتيك باشد و اين افراد در محيط زندگي خود شاهد رفتارهاي پرخاشگرانه پدران خود نبوده باشند، مي توان به بهبود و تغييرشان اميدوار بود. البته شرط درمان پذيري و تغيير اين است كه فرد مشكلش را بپذيرد و تمايل به درمان داشته باشد.

• مشكلات روان پريشي و اختلالات شخصيت

مشكلات رواني قطعا تاثير منفي در سبك زندگي افراد دارد و افراد مبتلا به اختلال شخصيت هر كدام داراي نشانه هاي مخصوص به خود هستند و هر كدام به نوعي به زندگي خود و اطرافيانشان لطمه وارد مي كنند.

برخي از اختلالات رواني درون ريز هستند و آسيب آن بيشتر متوجه خود فرد بيمار است تا اطرافيان. 

اما برخي ديگر از اختلالات رواني، تحت عنوان اختلالات بروز ريز هستند و بنابراين علاوه بر آسيب به خود فرد، اطرافيان نيز در معرض آسيب ناشي از اين اختلال قرار مي گيرند.

اختلالات شخصيت از اين دسته از بيماري ها هستند.

اختلال شخصيت پارانوييد، اختلال شخصيت ضد اجتماعي، ساديسم و اختلال شخصيت مرزي از جمله اختلالاتي هستند كه مي توانند منجر به بروز رفتارهاي پرخاشگرانه و آسيب به ديگران شوند.

افراد مبتلا به اختلال شخصيت پارانوئيد مدام نسبت به ديگران، علي الخصوص همسر خود شك دارند، به طور مكرر او را محكوم به خيانت مي كنند، از هر رفتار همسر خود سوء برداشت مي كنند و همين امر سبب مي شود به مراتب روي همسر خود دست بلند كنند و او را مورد آزار قرار دهند. از آنجايي كه اين افراد مدام حق را به خود مي دهند و معتقدند كه افكارشان عين حقيقت است و اين ديگران هستند كه رفتار نادرستي دارند، بنابراين درمان پذيري شان بسيار سخت و حتي مي توان گفت غير ممكن است چون همانطور كه گفتيم قدم اول درمان، پذيرش مشكل است كه متاسفانه اين افراد، معمولا حاضر به پذيرش مشكل خود نيستند.

اختلال شخصيت ضد اجتماعي نيز اختلالي است كه فرد مبتلا به آن تمايل شديدي به نقض قوانين و فريب زدن و آسيب زدن به ديگران را دارد و به هيچ عنوان نسبت به رفتار خود ابراز پشيماني نمي كند. چنين فردي هر چقدر هم كه تنبيه شود بازهم به رفتار خود ادامه مي دهد (هورمون تستوسترون در اين اختلال نيز نقش بسيار مهمي ايفا مي كند).

ساديسم يا ديگر آزاري اختلالي است كه فرد مبتلا به آن، از آسيب زدن به ديگران لذت مي برد و تنها راه رهايي از تنش هاي خود را آسيب زدن به ديگران مي داند، اين افراد نيز همسران خود را مدام در معرض خشونت قرار مي دهند.

اختلال مرزي، نيز يكي ديگر از اختلالاتي است كه  ناپايداري در خلق و رفتار از خصوصيات بارز آن است.

رفتارهاي بي پروا و خشونت فيزيكي نسبت به خود و اطرافيان به وفور در اين افراد ديده مي شود. اين افراد به شدت نسبت به طرد شدن از سمت اطرافيان مي ترسند و همين امر سبب مي شود هرجا كه احساس ناامني كنند و احساس كنند كه همسرشان آن ها را طرد مي كند و يا نسبت به او بي توجهي مي كند، به بروز رفتارهاي پرخاشگرانه بپردازند.

(در واقع اين افراد نوعي كوشش ديوانه وار براي جلوگيري از طرد شدن دارند). 

درمان پذيري آن نسبت به سه اختلال ديگري كه ذكر شد بيشتر است به اين دليل كه خود فرد از حالت هاي خود عذاب مي كشد.

منبع :  رفتار با شوهري كه دست بزن دارد