يكي ديگر از انواع اختلالات خلقي، اختلالات خلقي نوع دو مي باشد، كه از نوع اختلالات روانپزشكي مي باشد.
در اين اختلال فرد دوره هايي مانند خلق افسردگي و خلق هيپومانيك را تجربه مي كند.
هيپومانيا همان مانيا يا خلق بالا در اختلال قطبي نوع يك مي باشد اما چون در اين اختلال شدت آن كمتر است به آن هيپومانيا مي گويند.
اختلال دوقطبي نوع دو در زندگي فرد اختلالات زيادي را به وجود مي آورد و باعث پريشاني و ناراحتي هاي زيادي در فرد مي شود كه بر روي عملكرد او تاثير منفي مي گذارد.
فرد براي اينكه بتواند به روال عادي زندگي خود برگردد بايد خدمات روان شناسي و روان پزشكي استفاده كند تا هر چه زودتر بهبود يابد.
در اين مقاله اختلال دو قطبي نوع دو را مورد بررسي قرار مي دهيم و با علل و روش هاي درماني آن آشنا مي شويم.
تفاوت اختلال دو قطبي نوع دو با دو قطبي نوع يك
افرادي كه به اين اختلال ها دچار مي شوند در هر دو دوره هايي از خلق پايين ( افسردگي) و خلق بالا ( مانيك) را تجربه مي كنند اما تفاوتي كه در اختلال دو قطبي نوع يك با دو وجود دارد در شدت دوره خلق بالا يا همان مانيا مي باشد.
افرادي كه به اختلال دو قطبي نوع دو مبتلا مي شوند دوره مانيا آن ها شدت كمتري دارد و زياد شديد نيست كه در مسائل شغلي، تحصيلي ، اجتماعي و خانوادگي و...آن ها مشكلي ايجاد كند به همي دليل به آن هيپومانيا مي گويند.
اما بيماران دو قطبي نوع دو دوره هاي افسردگي آن ها شدت زيادي دارد و بر روي عملكرد آن ها تاثير منفي مي گذارد و كاهش معناداري در انجام كارهاي روزانه به وجود مي آورد.
به طور كلي اختلال دو قطبي نوع دو نسبت به دو قطبي نوع يك شدت كمتري ندارد بلكه بر روي دوره هاي آن ها از نظر شدت اختلال تفاوتي وجود دارد.
علائم اختلال دو قطبي نوع دو
در اختلال دوقطبي نوع دوم فرد دوره هايي از افسردگي و هيپومانيا را تجربه مي كند كه هر كدام علائم و نشانه هاي خاص خودشان را دارند.
در ادامه اين مقاله به بررسي هر كدام از اين دوره ها به صورت جداگانه مي پردازيم.
علائم مربوط به دوره هيپومانيا اختلال دو قطبي نوع دوم
دوره هيپومانيا با علائمي همراه ست كه در زير به آن ها اشاره شده است و فرد بيمار حداقل 3 علامت از نشانه هاي زير را خواهد داشت.
دوره هيپومانيا حداقل 4 روز طول مي كشد و خود فرد ممكن است متوجه تغييري خاصي در خود نشود اما اطرافيان متوجه خواهند شد كه تغييرات نابهنجاري در او به وجود آمده است.
- سطح انرژي فرد افزايش مي يابد و احساس بي قراري مي كند.
- احساس تحريك پذيري
- افزايش اعتماد به نفس
- ميزان خوابيدن كاهش مي يابد
- پرحرفي و از اين موضوع به آن موضوع مي پرد، پرش افكار
- اختلال در توان تصميم گيري
- درگير شدن در فعاليت هايي كه ممكن است براي فرد بيمار عواقب ناخوشايند داشته باشد، مانند روابط جنسي پرخطر، مصرف زياد الكل و مواد مخدر، ولخرجي زياد...
علائم مربوط به دوره افسردگي اختلال دو قطبي نوع دوم
در اين دوره فرد علائم افسردگي اساسي را تجربه مي كند كه شامل موارد زير مي باشد.
- دچار بي خوابي يا خواب مي شود.
- ايجادر تغييراتي در اشتها
- احساس ناراحتي و غمگيني در اكثر اوقات روز
- لذت نبردن از چيزهايي كه قبلا باعث مي شدند كه فرد لذت ببرد.
- احساس نااميدي و شكست
- احساس خستگي و كمبود انرژي
- كاهش قدرت تمركز و بروز مشكلاتي در حافظه
- كاهش اعتماد به نفس
- افكار منفي مانند خودكشي و مرگ
همزماني اختلال دو قطبي نوع دوم با ديگر اختلالات
افرادي كه اختلال دو قطبي نوع دوم را تجربه مي كنند ممكن است در كنار آن به يكي از اختلالات روانشناختي دچار شوند.
به عبارت ديگر فرد در كنار اختلال خلقي مي تواند اختلال رواني را تجربه كند و بيشتر آن ها به اختلالات اضطرابي دچار مي شوند و به مصرف مواد مخدر تمايل پيدا مي كنند.
درصد كمي ممكن است اختلالات ديگري مانند اختلال خوردن را تجربه كنند و ممكن است هنگام عصبانيت دچار پرخوري شوند.
اين اختلالات رواني با دوره هاي اختلالات خلقي فرد بيمار ارتباط دارد مثلا هنگامي كه فرد دوره افسردگي را طي مي كند بيشتر احتمال دارد دچار اختلال خوردن شود و در دوره شيدايي و مانيا بيشتر دوست دارد به سمت مواد مخدر برود و مصرف آن ها را تجربه كند.
عوامل خطر مربوط به اختلال دو قطبي نوع دو
براي اختلال دو قطبي علل مشخصي وجود ندارد و بر اساس پژوهش هاي انجام شده عوامل ژنتيكي مي تواند نقش پررنگي در وجود آمدن اين اختلال داشته باشد.
افرادي كه در خانواده درجه يك آن ها سابقه وجود اين اختلال وجود دارد بيشتر در معرض اين اختلال قرار مي گيرند.
همچنين عواملي مانند ناهنجاري هاي در مدارهاي مغزي و انتقال دهنده هاي عصبي و رويدادها و اتفاقات محيطي در دوران كودكي مي تواند تاثير منفي بر روي افراد بگذارد و مشكلاتي را به وجود آورد.
درمان اختلال دو قطبي نوع دوم
براي درمان اختلال دو قطبي نوع دوم مي توانيد از تركيب روان درماني و دارو درماني استفاده كنيد.
اگر علائم و نشانه هاي اين اختلال را در خود و يا نزديكان خود مشاهده كرديد بايد براي تشخيص درست آن از مشاوره روانشناسي كمك بخواهيد.
هنگامي كه روانشناس نوع بيماري و اختلال را تشخيص داد مي توانيد با استفاده از جلسات روان درماني، درمان را شروع كنيد تا بتوانيد فاصله بين دوره افسردگي و شيدايي را افزايش دهيد تا از پيشرفت بيماري جلوگيري شود.
روان درماني روش هاي متفاوتي دارد كه مي توان به درمان شناختي- رفتاري، روان درماني بين فردي، خانواده درماني، رفتار درماني و درمان مبتني بر روانكاوي اشاره كرد.
براي اينكه فرد بيمار به ثبات بيشتري برسد بايد تحت نظر يك روان پزشك باشد تا داروها و وضعيت جسماني او كنترل شود.
داروهاي تثبيت كننده خلق مانند ليتيوم، ضد افسردگي ها و داروهاي آنتي سايكوتيك براي فرد بيمار مورد استفاده قرار مي گيرد.
نقش مركز مشاوره در درمان اختلالات دو قطبي
در مركز مشاوره مي توان با مشاوران و متخصصان با تجربه به صورت تلفني و حضوري در ارتباط بود تا با كمترين زمان ممكن به درمان و شناخت مسئله و مشكلات شما پرداخته شود.
در مركز مشاوره به افراد بيمار كمك مي كند تا با روش ها و راهكارهاي مناسب به درمان بيماري خود بپردازند.
سوالات متداول
- اختلال دو قطبي نوع دوم بيشتر در چه سني بروز پيدا مي كند؟
اين اختلال معمولا در اواخر سن نوجواني و اوايل سن بزرگسالي به وجود مي آيد و سن شروع آن به طور متوسط 20تا 30 سالگي مي باشد.
اين اختلال نسبت به اختلال نوع يك ديرتر به وجود مي آيد اما نسبت به اختلال افسردگي اساسي فرد را زودتر درگير مي كند.
- آيا همه بيماران دو قطبي هذيان و توهم را تجربه مي كنند؟
خير، همه افراد اين علائم را ندارند و در بيمارن مختلف اين نشانه ها متفاوت است، فرد بيمار اگر به هذيان و توهم دچار شد مي تواند به پزشك مراجعه كند.
پزشك با بررسي بيمار مي تواند براي كاهش علائم فرد از داورهاي ضد روان پريشي استفاده كند.
- ۲ بازديد
- ۰ نظر